گام اول : ایمپلنت ها که به شکل پیچ یا استوانه های کوچک هستند درون استخوان فک شما قرار می گیرند. سپس در طی ۲ تا ۶ ماه، ایمپلنت ها و استخوان فک با هم یکپارچه شده و ساختاری را بوجود می آورند تا تکیه گاه محکمی برای دندان هایی که قرار است برروی آن ها جای داده شوند، باشد. در این مدت در صورت تمایل می توان از روکش موقت دندان درناحیه ایمپلنت استفاده کرد.
گام دوم : اغلب نیاز به جراحی دوم هست که در طی آن لثه های روی ایمپلنت باز شده و اتصالات به آن اضافه می شوند. دلیل استفاده از این جراحی اینست که از این طریق پایه های فلزی کوچکی که به آن ها "اباتمنت" می گویند بتوانند توسط روکش ها و یا بریج ها به ایمپلنت متصل شوند. این بخش پایانی ساختار زیربنایی برای قرار دادن دندان های جدید شما برروی ایمپلنت ها به شمار می آید. پس از این مرحله لثه های شما برای چند هفته فرصت التیام و ترمیم خواهند داشت.

برخی از سیستم های ایمپلنت (یک مرحله ای) نیاز به انجام مرحله دوم را ندارند. این ها آن دسته از ایمپلنت هایی هستند که از آغاز اتصالات را به همراه دارند. پریودنتیست، شما را برای انتخاب گزینه بهتر راهنمایی خواهد کرد.

اتصالات نگاه دارنده دندان های جدید شما به ایمپلنت ها وصل می شوند که دندان های جدید برروی آن نصب می شوند. انتخاب این اتصالات با در نظر گرفتن تعداد ایمپلنت ها صورت می گیرد.
گام نهایی : بریج، روکش و یا دندان های مصنوعی برای شما ساخته می شوند و برروی ایمپلنت ها یا اتصالات آن ها قرار می گیرند. زمان چندانی نمی گذرد که شما اعتماد به نفس از دست رفته خود را به هنگام لبخند زدن، جویدن و حرف زدن بازخواهید یافت.